ما هنوز در هنوزیم...
کم کم دارم نسبت به این اعتقاد مامان که از نظرم خرافات محض بود، باور پیدا می کنم. همین گزاره ی "چشم خورن" ! حس می کنم ما یکی از آن چشم های بزرگش را خوردیم! دقیقا مثل هر 8 کاکتوس نازنینم که دارند می پلاسند، بی حال شدیم! و بی شک برمی گردیم به همان روزهای اول و همه ی چشم خوردن ها را بی اثر می کنیم! پ.ن: اونی که باید بفهمه می فهمه.
نوشته شده در یکشنبه 90/10/25ساعت
10:7 صبح به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه